![Zgadujcie: Ile kosztuje najdroższa koszulka na IEM Katowice 2025? [AKTUALIZACJA]](https://cdn.cdaction.pl/images/2025/02/08/75f22ef6-291d-4b8d-90e4-a59db1ce868a.jpeg?#)
Numer 2023/359
FilmZakalce i koszmary (Jakub Socha) Aster opowiada w wywiadach, że utożsamia się z bohaterem, więc można powiedzieć, że rozdrapuje swoją ranę, pławi się w solipsyzmie, przewala na własnej kozetce. Sam w sobie widzi Hioba. „Bo się boi” to film nieznośny i przyciężkawy, ale intrygującyAni żadnej rzeczy (Agnieszka Jakimiak) „Awantura” i „Rój” zajmują się emocjami, do których wstyd się przyznać i które lepiej trzymać w ukryciu. To także dwie opowieści o obsesji, uruchamiającej ciąg niefortunnych zdarzeń i tragicznych uwikłańNiebezpieczna przestrzeń (Bartosz Żurawiecki) Czy Ozona można uznać za spadkobiercę Fassbindera, skoro tak chętnie do niego nawiązuje, ostatnio w „Peterze von Kant”? Jeśli wziąć pod uwagę queerowe tematy i ukazywanie napięć między dominacją a uległością, to owszem. Ale Fassbinder był ciężki, surowy, śmiertelnie poważny. Tymczasem Ozon jest lekki, francuski, frywolnyZwiąż mnie (Klara Cykorz) „Nierozłącznym” brakuje energii: etycznej prowokacji widza, gry z oczekiwaniami, zmiany perspektyw. Chciałoby się, aby postaci mogły podpuszczać widownię tak, jak robią to między sobąLiteraturaNa poważnie (Kornelia Sobczak) Emilia Padoł próbuje zrozumieć zmagania Rodziewicz z własną tożsamością – płciową, klasową, seksualną – na którą nie było wówczas słów. Ale poważne traktowanie bohaterki oznacza tu także brak taryfy ulgowejMiłość, śmierć, notariusz (Agata Sikora) Uznałyśmy, że opowiadanie o tym, jak żyjemy, o naszych ciałach, o tym, że jesteśmy już niemłode, jest potrzebne. I że może być wyzwalające dla innych. Jesteśmy w tym wolne, opinia zewnętrzna nas nie interesuje. Mamy wywalone – mówi autorka książki „Moja ukochana i ja”Żywoty świńtych (Igor Kierkosz) „Objawienie Bogini-Świni” Marcina Czuba da się czytać jak zaangażowany politycznie wybryk literackiego trickstera – drażniący i kontrowersyjny, ale nie zbyt kuglarskiMuzykaMuzyka ogłasza stan wyjątkowy (Ula Nowak) Jest już za późno, by poprzestawać na inspirujących obrazkach, na których rozentuzjazmowane tłumy w przerwach między koncertami ustawiają się po wegańskie jedzenie, trzymając w rękach wielorazowe kubki. Działaniom wizerunkowym muszą towarzyszyć rozwiązania systemowePraktyka społecznie wrażliwa (Bartosz Nowicki) Nagrania terenowe, jako z pozoru niewinna dyscyplina dźwiękowa, posiadają ogromny potencjał krytyczny. Metafora potrafi być dla field rekordysty orężem równie potężnym co protest song dla muzykaFilm o niewygrywaniu (Mateusz Demski) W tych życiorysach jest z pewnością dużo mniej trzepaka czy tanich win w parku, a znacznie więcej samotności: podporządkowania rygorowi treningów, wyjazdów, braku przyjaźni – mówi reżyser „Pianoforte”, dokumentu o kulisach konkursu chopinowskiegoSię zmieniło trochę (Jan Błaszczak) Ostatecznie to drastyczne doświadczenie sprawiło, że poszedłem dalej. Zostawiłem Kraków, studia, wielu ludzi i przeniosłem się do Gdyni. Wszystko się rozsypało i na końcu zostaliśmy tylko ja i muzyka – mówi raper w przeddzień premiery albumu „nowe życie”Pop 40 plus (Maciej Kaczmarski) Everything but the Girl, którzy konsekwentnie odrzucają oferty grania starych hitów na stadionowych koncertach, założyli sobie tylko jeden cel: żadnego spoglądania wsteczObyczajeNowe połączenia (Ágnes Básthy) Stosunek technologii do energii, marnotrawstwa oraz przyszłości zawsze budził wątpliwości. Widać to też wyraźnie w sposobie, w jaki najstarszy impuls ludzkości, łączność, został przez nią zawłaszczony i zniekształcony. Miotamy się w sieci toksycznych relacji. Nasi pośrednicy nas zdradziliMilczące ofiary wojny (Marta Havryshko) Przemoc seksualna Rosjan w Ukrainie odbywa się na masową skalę i dochodzi do niej we wszystkich miejscowościach, do których wkroczyli rosyjscy żołnierze. Ofiarami są zarówno kobiety, jak i mężczyźni w różnym wieku, osoby starsze, a także dzieciSztukaWolna sobota (Monika Stelmach) Polacy nauczyli się wypoczywać dopiero w latach 70. Zaraz po wojnie najważniejsza była odbudowa zniszczeń. Dopiero gdy kraj odkopał się ze zgliszczy, zrobiła się przestrzeń na czas wolnyMaski (Alek Hudzik) Jakub Julian Ziółkowski zakłada egzotyczne maski, wprowadza nas i siebie w trans, by na końcu tej podróży pokazać, co naprawdę może artystaTeatrWidz na kwarantannie (Veronika Darida) Zamiast się zmieniać, wszystko wróciło do utartego trybu. Teatry, nie tylko na Węgrzech, wciąż pokazują spektakle zaplanowane przed pandemią, układają obowiązkowe repertuary, jakby nic nie uległo zmianieDryfowanie (Dorota Ogrodzka) W spektaklu „Chłopaki płaczą” Michała Buszewicza właściwie nie ma niczego spektakularnego, nie ma też kuszących odpowiedzi na to, jak budować inne wzory męskości. Reżyser stawia na wsłuchiwanie się w smutek, w jego nieatrakcyjny, powolny tonLepkie spojrzenia (Katarzyna Słoboda) „Imperial” w Teatrze Komuna Warszawa miał być pracą koncentrującą się na walcu. Gdzie ten walc? Dlaczego trójka performerów porusza się tak wolno? Przecież walc to ciała w pionie wyprężone do granic możliwości. W walcu nie ma mowy o tarzaniu się po podłodzePoświ
Film
Aster opowiada w wywiadach, że utożsamia się z bohaterem, więc można powiedzieć, że rozdrapuje swoją ranę, pławi się w solipsyzmie, przewala na własnej kozetce. Sam w sobie widzi Hioba. „Bo się boi” to film nieznośny i przyciężkawy, ale intrygujący
„Awantura” i „Rój” zajmują się emocjami, do których wstyd się przyznać i które lepiej trzymać w ukryciu. To także dwie opowieści o obsesji, uruchamiającej ciąg niefortunnych zdarzeń i tragicznych uwikłań
Czy Ozona można uznać za spadkobiercę Fassbindera, skoro tak chętnie do niego nawiązuje, ostatnio w „Peterze von Kant”? Jeśli wziąć pod uwagę queerowe tematy i ukazywanie napięć między dominacją a uległością, to owszem. Ale Fassbinder był ciężki, surowy, śmiertelnie poważny. Tymczasem Ozon jest lekki, francuski, frywolny
„Nierozłącznym” brakuje energii: etycznej prowokacji widza, gry z oczekiwaniami, zmiany perspektyw. Chciałoby się, aby postaci mogły podpuszczać widownię tak, jak robią to między sobą
Literatura
Emilia Padoł próbuje zrozumieć zmagania Rodziewicz z własną tożsamością – płciową, klasową, seksualną – na którą nie było wówczas słów. Ale poważne traktowanie bohaterki oznacza tu także brak taryfy ulgowej
Uznałyśmy, że opowiadanie o tym, jak żyjemy, o naszych ciałach, o tym, że jesteśmy już niemłode, jest potrzebne. I że może być wyzwalające dla innych. Jesteśmy w tym wolne, opinia zewnętrzna nas nie interesuje. Mamy wywalone – mówi autorka książki „Moja ukochana i ja”
„Objawienie Bogini-Świni” Marcina Czuba da się czytać jak zaangażowany politycznie wybryk literackiego trickstera – drażniący i kontrowersyjny, ale nie zbyt kuglarski
Muzyka
Jest już za późno, by poprzestawać na inspirujących obrazkach, na których rozentuzjazmowane tłumy w przerwach między koncertami ustawiają się po wegańskie jedzenie, trzymając w rękach wielorazowe kubki. Działaniom wizerunkowym muszą towarzyszyć rozwiązania systemowe
Nagrania terenowe, jako z pozoru niewinna dyscyplina dźwiękowa, posiadają ogromny potencjał krytyczny. Metafora potrafi być dla field rekordysty orężem równie potężnym co protest song dla muzyka
W tych życiorysach jest z pewnością dużo mniej trzepaka czy tanich win w parku, a znacznie więcej samotności: podporządkowania rygorowi treningów, wyjazdów, braku przyjaźni – mówi reżyser „Pianoforte”, dokumentu o kulisach konkursu chopinowskiego
Ostatecznie to drastyczne doświadczenie sprawiło, że poszedłem dalej. Zostawiłem Kraków, studia, wielu ludzi i przeniosłem się do Gdyni. Wszystko się rozsypało i na końcu zostaliśmy tylko ja i muzyka – mówi raper w przeddzień premiery albumu „nowe życie”
Everything but the Girl, którzy konsekwentnie odrzucają oferty grania starych hitów na stadionowych koncertach, założyli sobie tylko jeden cel: żadnego spoglądania wstecz
Obyczaje
Stosunek technologii do energii, marnotrawstwa oraz przyszłości zawsze budził wątpliwości. Widać to też wyraźnie w sposobie, w jaki najstarszy impuls ludzkości, łączność, został przez nią zawłaszczony i zniekształcony. Miotamy się w sieci toksycznych relacji. Nasi pośrednicy nas zdradzili
Przemoc seksualna Rosjan w Ukrainie odbywa się na masową skalę i dochodzi do niej we wszystkich miejscowościach, do których wkroczyli rosyjscy żołnierze. Ofiarami są zarówno kobiety, jak i mężczyźni w różnym wieku, osoby starsze, a także dzieci
Sztuka
Polacy nauczyli się wypoczywać dopiero w latach 70. Zaraz po wojnie najważniejsza była odbudowa zniszczeń. Dopiero gdy kraj odkopał się ze zgliszczy, zrobiła się przestrzeń na czas wolny
Jakub Julian Ziółkowski zakłada egzotyczne maski, wprowadza nas i siebie w trans, by na końcu tej podróży pokazać, co naprawdę może artysta
Teatr
Zamiast się zmieniać, wszystko wróciło do utartego trybu. Teatry, nie tylko na Węgrzech, wciąż pokazują spektakle zaplanowane przed pandemią, układają obowiązkowe repertuary, jakby nic nie uległo zmianie
W spektaklu „Chłopaki płaczą” Michała Buszewicza właściwie nie ma niczego spektakularnego, nie ma też kuszących odpowiedzi na to, jak budować inne wzory męskości. Reżyser stawia na wsłuchiwanie się w smutek, w jego nieatrakcyjny, powolny ton
„Imperial” w Teatrze Komuna Warszawa miał być pracą koncentrującą się na walcu. Gdzie ten walc? Dlaczego trójka performerów porusza się tak wolno? Przecież walc to ciała w pionie wyprężone do granic możliwości. W walcu nie ma mowy o tarzaniu się po podłodze
„Przełamując fale” na podstawie von Triera to półtoragodzinne teatralne produkowanie uczuć, nie dyskursów o wierze. Kogo miłość może ocalić? I jak może ocalać, kiedy wokół premiuje się obojętność?
Wiersze
Україна
Сексуальне насильство стало справжньою зброєю російської війни проти України. Інструментом геноцидальної війни, разом із ракетами, дронами і бомбами. Тільки значно дешевшим
