Numer 2023/360
FilmMaszyna do zabijania (Mateusz Demski) Nikomu nie narzucam swojego zdania, mogę mówić tylko za siebie, ale w moim przypadku jest tak, że granica pomiędzy sztuką a aktywizmem jest szczególnie cienka – mówi znakomita dokumentalistka, autorka nagrodzonego Złotym Lwem w Wenecji filmu „Całe to piękno i krew”Niedźwiedzie (Jakub Socha) W „Prześwietleniu”, najnowszym filmie Cristiana Mungiu, tak naprawdę nie ma żadnych zwycięzców, ci, co mogą, po prostu wyjadą na Zachód, reszta wróci do domówLiteraturaOgrody Orwella (Przemysław Wielgosz) Polityka może odbywać się w ogródku, który przestaje wtedy być symbolem ucieczki od świata i staje się przestrzenią zaangażowania. Taki jest właśnie ogród Orwella – zarazem praktykowana utopia i punkt oparcia w walce o społeczną zmianęSłowo na „f” (Jakub Popielecki) Tradycja komiksowej satyry przeniosła się z gazet i zeszytów do sieci. Powrót do papieru, choćby twórców „Swawoli” czy zbioru „Bolimienoga”, jest w tym świetle chyba kompulsją, przyzwyczajeniem wychowanych w jego kulcie komiksiarzyO sobie (Olga Wróbel) Cała książka Doroty Kotas zbudowana jest na jednej nucie, ciągłym refrenie „ach, jak mi źle”, granym prosto do uchaSzkic do rozwinięcia (Antonina Tosiek) Opisy zmagań z anoreksją we „Wstręcie” Malwiny Pająk uważam za reprezentację szkodliwą, a nawet potencjalnie niebezpieczną. Za dużo tu narracyjnej waty, niepokojąco niewiele zaś opisów procesów i przyczynUdając, są sobą (Krzysztof Umiński) Nie chciałem, żeby „Festiwal” był groteskowo-absurdalny. Unikałem mrożkizmów, groteski, wyśmiewania Polski Ludowej, to jest bardzo proste, wszyscy to już zrobili. Nie chciałem, żeby to był taki uroczy PRLMediaChwytanie ruchu (Mateusz Witczak) Technologia motion capture zajmuje się wyłącznie rejestrowaniem ruchu, więc używane przez aktorów przedmioty nie muszą przypominać swych późniejszych odpowiedników. Mop może stać się włócznią, przedłużacz – piłą tarczową, a zwinięty kawałek linoleum: bazookąMuzykaNa fali dubu (Piotr Tkacz-Bielewicz) Muzyka Dynasonic jawi się jako twórcze przepracowanie wymagającej tradycji, w którym udało się uniknąć naśladownictwa czy zawłaszczenia. Rzecz zarazem zdyscyplinowana, wręcz rygorystyczna, ale też sprawiająca niespodziankiCo piszczy w trawie cytrynowej (Francis Tuan) Młodzi muzycy polsko-wietnamskiego pochodzenia – Anna Lan, Pham i Francis Tuan – rozmawiają o swoich korzeniach i o tym, w jaki sposób wpłynęły one na ich życie i twórczośćObyczajeNikita (Oksana Shchur) „Za to kocham Berlin – to miasto uchodźców, każdy z nas ma swoją historię ucieczki przed wojną”, wzdycha Nikita, miły facet, dysydent, dziennikarz z rosyjskim paszportemWrak, nie historia (J. Szpilka) Długa rewolucja seksualności składa się z kolejnych prób wyzwolenia jej od tego, co na niej ciąży – przemocy, podporządkowania, niesprawiedliwości. Seks nie leży poza historią i poza polityką – esej wokół „Prawa do seksu” Amii SrinivasanKtóryś nie płacił alimentów (Andrzej Goworski) Jeśli ktoś dorastał bez ojca, to ów brak nie musi zawsze mu doskwierać. U kresu tamtego dnia oświeciło mnie, że to dzięki mojej mamie najzwyczajniej w świecie nie czułem, że w ogóle czegokolwiek mi brakujeSztukaKiedy ludzie wchodzą w ruiny (Klara Czerniewska-Andryszczyk) Gruzu było w powojennej stolicy między 22 a 26 milionów metrów sześciennych. To była ogromna masa, którą trzeba było poruszyć, aby rozpoczęła się odbudowaNudno nie jest (Maria Poprzęcka) Wchodząca do Polski po 20 latach od światowej premiery monumentalna „Sztuka po 1900 roku” to książka o dziejach sztuki w XX i początkach XXI wieku, której równolegle towarzyszy autorefleksja nad historią i krytyką sztuki. Autorów jest pięcioro i każdy reprezentuje inne podejście badawczePolska szkoła jest ogromnym wyzwaniem (Monika Stelmach) Adaś Niezgódka nie dawał sobie rady w szkole, miał problemy z rówieśnikami. A w Akademii Pana Kleksa poczuł się u siebie – rozmowa z kuratorką wystawy „Drugiej wiosny nie będzie... Dzieci i sztuka w XX i XXI wieku”Ulica Wałowa, równoległa do mojej (Witold Mrozek) Wystawa w Kronice mówi o śląskiej odrębności bez autoegzotyzacji, ale też bez samopogardy. Pozwala w tutejszych realiach dostrzec elementy globalnych problemówTeatrEdukacja teatralna jest (Katarzyna Niedurny, Piotr Morawski) Teatry instytucjonalne mogłyby się sporo nauczyć od ośrodków kultury: jak stwarzać przyjazne miejsca, jak budować relacje – rozmowa z pedagogami i pedagożkami teatruPodkast Dwutygodnika (5): „Dialog” (Barbara Klicka) Pod koniec kwietnia do redakcji „Dialogu” został przyprowadzony nowy naczelny, Antoni Winch. O tym, dlaczego warto bronić tego czasopisma przed autorytatywnym przejęciem, Barbara Klicka rozmawia z Ewą Hevelke, Joanną Krakowską i Piotrem OlkuszemKurczak na scenie (Witold Mrozek) Siedziałam nago na ołtarzu i jadłam tort w ostatniej scenie, nie powstrzymałam się i powiedziałam: „Boże, jakie to wspaniałe, siedzę na ołtarzu i żrę tort” – rozmowa z aktorką Teatru im. Jaracza w OlsztynieWierszewiersze (Grzegorz Wróblewski) ZiemiaPlaneta rz
Film
Nikomu nie narzucam swojego zdania, mogę mówić tylko za siebie, ale w moim przypadku jest tak, że granica pomiędzy sztuką a aktywizmem jest szczególnie cienka – mówi znakomita dokumentalistka, autorka nagrodzonego Złotym Lwem w Wenecji filmu „Całe to piękno i krew”
W „Prześwietleniu”, najnowszym filmie Cristiana Mungiu, tak naprawdę nie ma żadnych zwycięzców, ci, co mogą, po prostu wyjadą na Zachód, reszta wróci do domów
Literatura
Polityka może odbywać się w ogródku, który przestaje wtedy być symbolem ucieczki od świata i staje się przestrzenią zaangażowania. Taki jest właśnie ogród Orwella – zarazem praktykowana utopia i punkt oparcia w walce o społeczną zmianę
Tradycja komiksowej satyry przeniosła się z gazet i zeszytów do sieci. Powrót do papieru, choćby twórców „Swawoli” czy zbioru „Bolimienoga”, jest w tym świetle chyba kompulsją, przyzwyczajeniem wychowanych w jego kulcie komiksiarzy
Cała książka Doroty Kotas zbudowana jest na jednej nucie, ciągłym refrenie „ach, jak mi źle”, granym prosto do ucha
Opisy zmagań z anoreksją we „Wstręcie” Malwiny Pająk uważam za reprezentację szkodliwą, a nawet potencjalnie niebezpieczną. Za dużo tu narracyjnej waty, niepokojąco niewiele zaś opisów procesów i przyczyn
Nie chciałem, żeby „Festiwal” był groteskowo-absurdalny. Unikałem mrożkizmów, groteski, wyśmiewania Polski Ludowej, to jest bardzo proste, wszyscy to już zrobili. Nie chciałem, żeby to był taki uroczy PRL
Media
Technologia motion capture zajmuje się wyłącznie rejestrowaniem ruchu, więc używane przez aktorów przedmioty nie muszą przypominać swych późniejszych odpowiedników. Mop może stać się włócznią, przedłużacz – piłą tarczową, a zwinięty kawałek linoleum: bazooką
Muzyka
Muzyka Dynasonic jawi się jako twórcze przepracowanie wymagającej tradycji, w którym udało się uniknąć naśladownictwa czy zawłaszczenia. Rzecz zarazem zdyscyplinowana, wręcz rygorystyczna, ale też sprawiająca niespodzianki
Młodzi muzycy polsko-wietnamskiego pochodzenia – Anna Lan, Pham i Francis Tuan – rozmawiają o swoich korzeniach i o tym, w jaki sposób wpłynęły one na ich życie i twórczość
Obyczaje
„Za to kocham Berlin – to miasto uchodźców, każdy z nas ma swoją historię ucieczki przed wojną”, wzdycha Nikita, miły facet, dysydent, dziennikarz z rosyjskim paszportem
Długa rewolucja seksualności składa się z kolejnych prób wyzwolenia jej od tego, co na niej ciąży – przemocy, podporządkowania, niesprawiedliwości. Seks nie leży poza historią i poza polityką – esej wokół „Prawa do seksu” Amii Srinivasan
Jeśli ktoś dorastał bez ojca, to ów brak nie musi zawsze mu doskwierać. U kresu tamtego dnia oświeciło mnie, że to dzięki mojej mamie najzwyczajniej w świecie nie czułem, że w ogóle czegokolwiek mi brakuje
Sztuka
Gruzu było w powojennej stolicy między 22 a 26 milionów metrów sześciennych. To była ogromna masa, którą trzeba było poruszyć, aby rozpoczęła się odbudowa
Wchodząca do Polski po 20 latach od światowej premiery monumentalna „Sztuka po 1900 roku” to książka o dziejach sztuki w XX i początkach XXI wieku, której równolegle towarzyszy autorefleksja nad historią i krytyką sztuki. Autorów jest pięcioro i każdy reprezentuje inne podejście badawcze
Adaś Niezgódka nie dawał sobie rady w szkole, miał problemy z rówieśnikami. A w Akademii Pana Kleksa poczuł się u siebie – rozmowa z kuratorką wystawy „Drugiej wiosny nie będzie... Dzieci i sztuka w XX i XXI wieku”
Wystawa w Kronice mówi o śląskiej odrębności bez autoegzotyzacji, ale też bez samopogardy. Pozwala w tutejszych realiach dostrzec elementy globalnych problemów
Teatr
Teatry instytucjonalne mogłyby się sporo nauczyć od ośrodków kultury: jak stwarzać przyjazne miejsca, jak budować relacje – rozmowa z pedagogami i pedagożkami teatru
Pod koniec kwietnia do redakcji „Dialogu” został przyprowadzony nowy naczelny, Antoni Winch. O tym, dlaczego warto bronić tego czasopisma przed autorytatywnym przejęciem, Barbara Klicka rozmawia z Ewą Hevelke, Joanną Krakowską i Piotrem Olkuszem
Siedziałam nago na ołtarzu i jadłam tort w ostatniej scenie, nie powstrzymałam się i powiedziałam: „Boże, jakie to wspaniałe, siedzę na ołtarzu i żrę tort” – rozmowa z aktorką Teatru im. Jaracza w Olsztynie
Wiersze
Ziemia
Obrazki prezentujące fermy i rzeźnie powinny być pokazywane w szkołach. Niby dlaczego nie? Stworzyliśmy tak potworny świat, że nie jesteśmy go w stanie pokazać nastoletnim dzieciom?
Україна
Опозиційні російські медіа переїжджають з однієї комфортної європейської країни в іншу і роздумують в прямому ефірі, чи етично їм підтримувати людські втрати серед рідної російської армії. Для того, щоб заробляти, їм потрібні індульгенції
